Światowy Dzień Tygrysa

Spread the love

W 1900 roku światowa populacja tygrysów wynosiła 100 tysięcy. W 2010 roku żyło dziko ok. 3200 sztuk, w 2016 roku już 3890 – z czego 2226 w Indiach. 13 krajów, w których tygrysy żyją na wolności, przyjęło wspólny cel, jakim jest podwojenie światowej populacji tych zwierząt do 2022 roku.

Choć naprawdę trudno pogodzić się z tą myślą, to jednak naukowcy nie pozostawiają nam złudzeń: tygrysy znikają w zastraszającym tempie i są gatunkiem właściwie skazanym na całkowite wyginięcie w ciągu najbliższych kilkunastu, maksymalnie kilkudziesięciu lat. Jak podaje World Wide Fund for Nature, „populacja tygrysów spadła od początku XX-go wieku o około 95%. W ciągu ostatnich 70 lat wyginęły trzy (balijski, jawajski i kaspijski) spośród ośmiu podgatunków tygrysa, zaś pozostałym może grozić ten sam los, bo na wolności pozostaje już jedynie 3200 osobników”. Winny, jak zwykle w takich sytuacjach, jest człowiek. Tak błyskawiczne znikanie tygrysów, jest wyłączną odpowiedzialnością naszego gatunku. Jak podaje WWF w latach 1940-1980 zwierzęta te masowo traciły naturalne siedliska – głównie za sprawą gwałtownego rozlewania się miast i zagarniania pod ich rozbudowę terenów, na których tradycyjnie bytowały tygrysy. Dodatkowym ciosem dla populacji tych wielkich, majestatycznych kotów było i wciąż jest kłusownictwo – problem nierozwiązany od dziesięcioleci.
Wysoka śmiertelność młodych, zwyczaje obejmowania terytorium poprzez walkę między samcami, upodobanie do polowania na duże ssaki kopytne, które broniąc się potrafią zabić tygrysa oraz walki z niedźwiedziami lub stadami wilków – to naturalne przyczyny śmierci tygrysów. Jednak największym wrogiem tygrysa jest człowiek i azjatycka medycyna ludowa, uznawana obecnie za „przekleństwo tygrysów”. Nowell i Jackson z Cat Specialist Group (IUCN) za największe zagrożenia dla istnienia gatunku uznali profesjonalnie zorganizowane kłusownictwo, zmniejszającą się na skutek przełowienia liczebność zwierząt stanowiących bazę pokarmową tygrysów oraz utratę siedlisk.

Futro z tygrysa – uważane za cenne trofeum myśliwskie – służy do zdobienia ubiorów, m.in. tybetańskie stroje ludowe chuba, a kości, wibryssy i inne części ciała są wykorzystywane w chińskiej medycynie ludowej i jako afrodyzjaki, na które rośnie popyt wraz ze wzrostem zamożności w niektórych krajach azjatyckich. Małe tygrysy są szczególnie chętnie zabijane przez kłusowników, z powodu wysokiej ceny uzyskiwanej na czarnym rynku.

Działania wojenne na terenie Kambodży, Laosu i Wietnamu to kolejny czynnik, który zredukował liczbę zwierząt w południowej Azji.

Tygrysy są również zabijane lub trute z powodu ataków na ludzi i na żywy inwentarz. W większości przypadków ataków na ludzi dokonują osobniki zranione, nierzadko przez kłusowników.

Liczba tygrysów żyjących na wolności jest szacowana na 3200 osobników (dane World Wildlife Fund z 2010 roku). Nowell i Jackson (1996) oraz Seidensticker i inni (1999) szacowali, że dawna populacja licząca ok. 100 000 tygrysów została zredukowana do 2500 dorosłych osobników, z czego żadna z subpopulacji nie przekraczała 250 osobników zdolnych do rozrodu, a większość nie przekracza 120 osobników. Populacje te są zbyt nieliczne, aby zapewnić reprodukcję i wymianę genetyczną. Informacje rządu indyjskiego o szacowanej liczbie 3100–4500 osobników tygrysa bengalskiego (dane z 2002) są już prawdopodobnie nieaktualne. P.K. Sen, dyrektor WWF India’s tiger and wildlife program ocenia indyjską populację tygrysów na mniej niż 2000 osobników.

Tygrys jest objęty konwencją CITES (załącznik I). W Czerwonej Księdze IUCN został wpisany w kategorii gatunków zagrożonych wyginięciem (EN) jako Panthera tigris, dwa z dziewięciu wymienionych tam podgatunków zaliczono do kategorii krytycznie zagrożonych (CR), cztery do kategorii zagrożonych (EN) i trzy do wymarłych (EX).

W ramach programu Conserving Tigers in the Wild: A WWF Framework Strategy for Action 2002–2010 określono siedem najważniejszych regionów oraz cztery dodatkowe obszary ochrony tygrysów. Na terenach tych World Wildlife Fund zamierza ustanowić i prowadzić obszary skutecznej ochrony, zredukować kłusownictwo i wyeliminować handel częściami ciała tygrysów. Programy ochrony przewidują przenoszenie szczególnie agresywnych osobników na tereny oddalone od ludzkich osiedli (dotyczy osobników uznanych za niestanowiące bezpośredniego zagrożenia dla ludzi) lub umieszczane w ogrodach zoologicznych (uznane za szczególnie niebezpieczne dla ludzi). Złapane i wypuszczane ponownie na wolność tygrysy są wyposażane w nadajniki umożliwiające ich monitorowanie.

Źródło Eco Kalendarz, Wikipedia

Wspieraj Istotę – wpłać datek. Ogłoś się na łamach naszej strony.