Rzecznik potrzebny od zaraz?

27 kwietnia 202029 listopada 2023 Janusz Bończak

Spread the love

Rozmowa z szefem Fundacji Viva Akcja dla Zwierząt Cezarym Wyszyńskim

Odwiedziliśmy schronisko dla zwierząt, które znajduje się nieopodal Warszawy w Korabiewicach.
Na stronie internetowej www.schronisko.info.pl w zakładce znajdziecie informację, jak można do schroniska dojechać, my akurat podróżowaliśmy samochodem przez Żyrardów, ale można do niego dostać się różnymi środkami komunikacji. Czego się dowiedzieliśmy?

Schronisko jest pod Waszą opieką. Czy możesz więcej opowiedzieć o tym miejscu?
– Schronisko zajmuje powierzchnię mniej więcej 20 hektarów, a pod opieką mamy około 300 zwierząt. Mieszkają u nas głównie psy,
a pozostałe zwierzęta to między innymi: konie, świnie, kozy, owce oraz lisy…, a jeszcze są oczywiście krowy (uśmiech).

Krowy są Twoimi ulubionymi zwierzętami?
– Nie, nie mam jakichś ulubionych gatunków zwierząt, ale mogę powiedzieć, że krowy bardzo mnie ciekawią, pewnie dlatego, że wcześniej miałem z nimi niewielki kontakt.

Opiekujecie się schroniskiem jako fundacja od kilku lat…, ale powstało ono o wiele wcześniej…
– Przejęliśmy schronisko około ośmiu lat temu, ale faktycznie istnieje dłużej. Szczerze, to nikt nie zna dokładnej daty jego powstania, ale zakładamy, że zwierzęta przebywały tu już od 20 lat. Schronisko zostało założone przez panią Magdalenę, która dopóki opiekowała się kilkoma psami, to dawała radę. Jednak liczba zwierząt w schronisku rosła i w końcu doszła do ok. 800! A przecież, żeby opiekować się taką liczbą zwierząt, potrzebna jest armia odpowiedzialnych osób. Niestety opiekę nad zwierzętami sprawowali ludzie bez odpowiedniego przygotowania, borykający się często z osobistymi problemami, które uniemożliwiały sprawowanie dobrej opieki. Sytuacja zwierząt tam przebywających była tragiczna. Dochodziło wśród nich do licznych zagryzień, a nieleczone cierpiały. Wiele zwierząt umierało w strasznych warunkach. Na przestrzeni tych lat życie stracić mogło nawet ponad tysiąc zwierząt!

W związku z tragiczną sytuacją zwierząt postanowiłeś, że Viva Akcja dla Zwierząt przejmie opiekę nad nimi…
– Alarm, że w schronisku źle się dzieje zwierzętom podnoszony był przez wiele osób już kilka lat wcześniej. Również nasi wolontariusze, chcąc pomóc, zgłaszali różne uchybienia. Przejęcie tego schroniska było bardzo skomplikowane logistycznie, dlatego była to bardzo trudna decyzja. Baliśmy się je przejąć z taką ogromną liczbą podopiecznych. Nie mieliśmy możliwości przewiezienia ich do innych miejsc. Natomiast służby odpowiedzialne za kontrolowanie schroniska całkowicie zawiodły. Inspekcja Weterynaryjna i wójt uważali, że w schronisku wszystko jest w porządku. Przeprowadzając kontrole stwierdzali, że nic złego się nie dzieje. Rzeczywiście, przyjeżdżając do schroniska na pierwszy rzut oka można było odnieść wrażenie, że jego właścicielka, starsza pani, chce dobrze dla zwierząt, tylko nie radzi sobie z obsługą i całą logistyką związaną z prowadzeniem schroniska i że potrzebuje tylko trochę pomocy. Natomiast po jakimś czasie, jak poznawało się stopniowo zasady funkcjonowania schroniska, okazywało się, że to ona niestety jest problemem tego miejsca. Podejmowała złe decyzje, np. nie zgadzała się na adopcje i sterylizacje zwierząt. Finalnie gdy zrozumieliśmy, jaka jest prawdziwa sytuacja w schronisku, musieliśmy pomóc zwierzętom.
Sytuacja w Polsce pokazuje, że organizacje pozarządowe, które starają się być rzecznikami praw zwierząt, są niejednokrotnie bezradne. Brakuje im finansowania czy też wsparcia prawnego, bardzo koniecznego podczas prowadzenia spraw sądowych… Czy nie uważasz, że nieodzowne byłoby powołanie osoby, która na poziomie centralnym wspomagałaby działania organizacji takich jak Twoja, pomagając Wam w Waszej misji ratowania zwierząt? Czy myślisz, że taką osobą mógłby być rzecznik praw zwierząt?
– Myślę, że tak, chociaż o tym, czy taka instytucja by się sprawdziła decydowałoby wiele czynników. Organizacje zdecydowanie potrzebują pomocy, ponieważ zwierząt oczekujących na nią jest bardzo dużo. Powstają organizacje nawet lokalne, ale one, tak jak nasza, choć duża, nie mają wystarczających narzędzi i możliwości, by skutecznie pomóc wszystkim zwierzętom.

Nie ma też skutecznej kontroli nad tymi nowo powstającymi organizacjami…
– Są organizacje, które działają nierzetelnie, ale to jest promil wszystkich organizacji i temat na osobną rozmowę, bo faktycznie warto o tym mówić. Organizacje, które nie działają dobrze psują opinie pozostałym. Jednak, jeśli mówimy o rzeczniku praw zwierząt, to myślę, że do jego kompetencji należałaby głównie poprawa sytuacji zwierząt. Natomiast nadzór nad organizacjami jest domeną właściwego ministra.
W naszym wypadku jest to minister rolnictwa i ma on odpowiednie narzędzia, żeby taki nadzór sprawować. Są też kontrole wojewody, który również ma takie uprawnienia.

Czy mógłbyś powiedzieć, będąc opiekunem bardzo dużego schroniska dla zwierząt, w jaki sposób rzecznik praw zwierząt byłby Wam pomocny?
– Rzecznik – zależnie od tego, jakie miałby kompetencje i kto sprawowałby tę funkcję – mógłby być pomocny w prowadzeniu naszej misji. Kilka lat temu zebraliśmy ponad 200 tys. podpisów pod projektem obywatelskim o ochronie zwierząt,
w którym był m.in. postulat powołania takiego rzecznika.
Oczywiście, mamy dużo problemów i te problemy często biorą się z przepisów, które zapisane są w ustawie oraz jej interpretacji.
W praktyce schroniska zmagają się głównie z brakiem odpowiedniego finansowania, by zapewnić zwierzętom opiekę, brakiem przeszkolonych pracowników, którzy powinni być odpowiednio wynagradzani itd. I tak naprawdę myślę, że rozwiązaniem części naszych problemów jest nałożenie przez ustawę bardziej precyzyjnych obowiązków na gminy, które mogą i czasami uczestniczą w utrzymywaniu schronisk. Jednak to jest bardzo często robione na zasadzie przetargu, gdzie wygrywa najniższa oferta, a to nie jest dobre podejście, jeżeli chcemy zapewnić jak najlepszą opiekę. W konsekwencji wygrywa ten, kto zapewni tanią karmę i opiekę weterynaryjną, która wynika z najniższej stawki dziennej – i jest to zazwyczaj przedsiębiorca. To jest bardzo zła sytuacja dla zwierząt, którą można na poziomie ustawy i rozporządzenia uregulować. Oczywiście rzecznik mógłby inicjować takie nowelizacje. Mógłby koordynować takie projekty, zbierać o nich opinie, czuwać nad nimi, proponować poprawy przepisów i pilnować, by nie uległy pogorszeniu….

…i żeby były skutecznie egzekwowane…
– Tak. Oczywiście. Regularnie dochodzi do sytuacji, gdy posłowie próbują zmienić przepisy na gorsze, zmniejszać wymagania dotyczące utrzymania zwierząt. W związku z tym rzecznik jako organ, który współpracowałby z parlamentem, jak najbardziej miałby tu dużo do zrobienia, co by się dobrze przełożyło na działanie schronisk.
W naszym schronisku mierzymy się z różnymi paradoksami wynikającymi z przepisów. By móc pomagać zwierzętom
hodowlanym, musieliśmy się zarejestrować jako producent rolny i producent trzody chlewnej z przydzielonym mu numerem stada oraz siedzibą. I wszystkie nasze zwierzęta, na które jest nałożony taki obowiązek, mają założony kolczyk, co jest kompletnie bez sensu np. w przypadku kóz, jak i świń, bo dużym kolczykiem ciągle ranią sobie wzajemnie uszy. Te zwierzęta będą żyły z tymi kolczykami kilkanaście lat!
Zwierzęta gospodarskie nie są chronione skutecznie prawem, takim jak zwierzęta domowe w rozporządzeniu o warunkach prowadzenia schroniska. Jeśli ktoś chce się nimi opiekować, trzeba je zarejestrować i kolczykować.
Zdarzają się przez to zabawne sytuacje, gdy podczas kontroli jesteśmy pytani np. o ilość urodzonych knurków, a ponieważ
u nas nie rodzą się żadne, to okazuje się, że wg statystyk jesteśmy bardzo fatalnym, nieproduktywnym gospodarstwem hodowlanym. Albo pytają – ile macie loch rozpłodowych między rokiem a pięcioma…

Ale oni nie wiedzą, że dzwonią do schroniska?
– Wiedzą, ale nie mają w swoich statystykach takiej rubryki! I na pytanie o te wspomniane lochy nie mogę sobie wtedy darować i wymieniam imiona tych świń, na co pani się śmieje…! Zmiana przepisów mogłaby ułatwić nam życie, dostosowując przepisy do istniejących realiów, a trzeba pamiętać, że nie jesteśmy jedynym schroniskiem, które opiekuje się zwierzętami gospodarskimi.
– Dużym wyzwaniem i problemem jest realizacja zapisanych ustawowo praw, bo przepisy są interpretowane przez każdego urzędnika, prokuratora, sąd czy policję, nie chcę powiedzieć w dowolny sposób, ale na pewno w bardzo szerokim zakresie.
I to jest problem. Przygotowaliśmy z mec. Katarzyną Topczewską poradnik dla Ministerstwa Sprawiedliwości, dla sędziów, prokuratorów itd. W nim, korzystając z dużej praktyki orzecznictwa pani Katarzyny, wyjaśniamy np. sytuację, w której w jednej prokuraturze zwierzęta są zabezpieczane jako dowody w sprawie, a inny prokurator odmawia ich przyjęcia jako dowody, ponieważ… i tu cytuje Ustawę o ochronie zwierząt,
w której jest napisane, że zwierzę nie jest rzeczą! A przecież gdy zwierzęta są uznane za dowód w sprawie, to są zabezpieczone i nie muszą wracać do oprawcy! Natomiast jeśli nie są uznane, to jesteśmy skazani na decyzję organu administracyjnego, czyli wójta, który często zna sprawcę i nie chce wydać decyzji o odbiorze zwierzęcia. Takich sytuacji jest naprawdę bardzo dużo.
Powinno to być ujednolicone i w tym rzeczywiście mógłby pomóc rzecznik praw zwierząt. Nie mając bieżących spraw, z którymi borykają się organizacje zajmujące się ochroną zwierząt, mógłby się skoncentrować na rozwiązaniach systemowych.
Oczywiście ważne jest, kto personalnie objąłby tę funkcję. Bo jeżeli będzie to polityczna decyzja, tak jak nierzadko zdarzało się w przeszłości, gdy były powywoływane osoby o poglądach niekorzystnych dla sprawy, którą miały się zajmować, to będzie to kompletne wypaczenie idei. Także niestety jest tu bardzo dużo pułapek, które warto mieć na uwadze.

A jaką widzisz rolę rzecznika praw zwierząt w edukacji?
– Wspomniałeś o bardzo ważnej rzeczy, o której często zapominamy w toku naszych bieżących działań. Edukacja i ochrona zwierząt jako część podstawy programowej są wpisane do Ustawy o ochronie zwierząt. To jest zapisane! Ale te zapisy nie są realizowane. I właśnie rzecznik, mając o wiele większe umocowanie ustawowe niż organizacje pozarządowe, mógłby tej egzekucji/realizacji prawa przypilnować. Spotykamy się w ministerstwach przekonując, że edukacja ma kluczowe znaczenie dla jakości życia zwierząt. Skutecznie prowadzona edukacja mogłaby zrobić dla zwierząt co najmniej tyle dobrego, co wszystkie organizacje razem wzięte, bo przecież każdy przechodzi przez system edukacji w Polsce. To byłoby trafianie z wiedzą i uwrażliwianiem na los zwierząt do ludzi młodych, którzy są jeszcze otwarci na tę wiedzę, mają wciąż wrażliwość dla zwierząt. I tu naprawdę jest bardzo wiele do zrobienia. Ważne są nawet drobne elementy w edukacji, które mogą zaowocować wzbudzeniem empatii. Np. to, czy w czytance dla najmłodszych będzie przedstawiona historia, w której ktoś chciał pieska i poszedł do sklepu i go sobie kupił, czy zastanawiając się nad tym, poszedł z rodziną do schroniska i go adoptowali… I nawet gdyby rzecznik osiągnął tę jedną rzecz – realne uwzględnienie ochrony zwierząt w podstawie programowej, to już byłby duży sukces. I tu właśnie widzę jedną z podstawowych jego ról.

Mógłbyś podpowiedzieć, kto mógłby zostać rzecznikiem?
– To jest bardzo trudne pytanie, ale kluczowe, bo nawet jeśli wyposażymy rzecznika we wszystkie kompetencje przysługujące mu na tym stanowisku, a nie będzie on przychylny sprawom zwierząt, to będzie to stanowisko zmarnowane.
Pula osób w Polsce, które znają pracę organizacji pozarządowych od podszewki, a co za tym idzie problemy dobrostanu zwierząt, mają dużą praktykę, wiedzę i doświadczenie, nadal jest dosyć mała. To nie jest temat praw obywatelskich, to nie jest temat praw dziecka, o których mówimy od dziesiątków lat i są nawet już na ten temat kierunki studiów oraz rzesze ludzi, którzy się w tych tematach specjalizują. Mnóstwo literatury naukowej itd. My w temacie praw zwierząt nadal trochę raczkujemy i dlatego kompetentnych osób jest wciąż niewiele. Taka osoba na pewno powinna być dobrze skonsultowana z osobami ze środowisk prozwierzęcych, żebyśmy mieli jakiś wpływ na rzecznika i mogli się przynajmniej wypowiedzieć.
Gdyby większość środowiska prozwierzęcego poparła jakąś osobę, to jest duża szansa, że ta osoba mogłaby się sprawdzić na tym stanowisku. Nazwiska nie chciałbym proponować, ale czy to ma być profesor, aktywista czy prawnik… po prostu tego nie wiem. A może dobry organizator właśnie, który ma praktykę i doświadczenie w organizacji. Przecież nie musi być prawnikiem, może ich zatrudniać. Na pewno musi to być osoba, która ma wizję i zdolności organizacyjne, jest otwarta na nowe pomysły, na ludzi… Oczywiście ta osoba powinna być weganinem, bo to zmienia perspektywę i podejście do zwierząt jako właśnie do produktów. Myślę, że byłoby rażącą sprzecznością, gdyby rzecznik ochrony zwierząt je konsumował.

Czy jesteś weganinem?
– Tak. Zdecydowanie, od wielu lat.
Dziękuję za rozmowę
Rozmawiał Janusz Bończak, fot. autor

Prosimy o wsparcie naszej pracy redakcyjnej:

Serdecznie zapraszamy do wykupienia prenumeraty na rok 2020 (100 zł z wysyłką)
https://sklep.istota.info/pl/c/Prenumerata/17

lub wydania cyfrowego (4 zł):
https://sklep.istota.info/pl/p/Dwumiesiecznik-Spoleczno-kulinarny-Istota-12020.-Wydanie-cyfrowe.-Prosze-wybrac-w-dostawie-ODBIOR-OSOBISTY.-1/62

wydania papierowego (8 zł + koszty wysyłki):
https://sklep.istota.info/pl/p/Dwumiesiecznik-spoleczno-kulinarny-Istota-12020.-Wydanie-papierowe./61

Zapraszam do przeczytania książki autorstwa Marka Krydy, pt. „Polska Wikingów”
https://sklep.istota.info/pl/p/Polska-Wikingow.-Marek-Kryda/47

💚💚💚

Morgan Janowicz, członkini Zarządu Green REV Institute: – Nie możemy ignorować faktu, że lobby mięsa i nabiału konsekwentnie odcina sektor żywności roślinnej od wsparcia, środków finansowych i cenzuruje nazewnictwo.

Czas na 5 dr. Sylwii Spurek dla branży roślinnej:
1. zakaz reklamy mięsa, mleka, jaj;
2. likwidacja funduszy promocji tych produktów;
3. powołanie funduszu promocji weganizmu;
4. od przedszkola zajęcia „klimat i prawa zwierząt”;
5. 0% VAT na zamienniki mięsa, mleka, jaj.

💚💚💚

Anna Spurek,
COO Green REV Institute:
– Aktywizm systemowy dla zmiany i naprawy systemu żywności to dzisiaj must w działaniach klimatycznych. Czas, żeby młode osoby mówiły sprawdzam rządzącym, pukały do drzwi gabinetów w Brukseli i skutecznie wykorzystywały narzędzia partycypacji dla transformacji systemu żywności. Tematyka systemu żywności i rolnictwa jest bardzo szeroka, w ramach Youth Climate Lab koncentrujemy się na deforestacji, której przyczyną jest rolnictwo zwierzęce, prawie do dostępu do wegańskich posiłków oraz problemie marnowania żywności.

💚💚💚

Morgan Janowicz,
Koordynatorka ds. Partnerstwa REV:
– Roślinne szkoły to nie tylko projekt REV ale to nasza misja i element strategii naprawy systemu żywności. Jako reprezentantka Gen Z wiem, że odpowiedzialność za naprawę systemu żywności to odpowiedzialność instytucji, przemysłu, rządów, samorządów, szkół… i mocna, silna edukacja klimatyczna.

💚💚💚

Julia Sawka – Kluczowe jest także zrozumienie potęgi naszych wyborów jako siły zmiany. Nie marnuj – kupuj odpowiedzialnie to manifest troski o naszą planetę i przyszłe pokolenia. Wspólnie budujemy społeczeństwo świadome, gotowe podejmować decyzje, mające na uwadze ekologię, etykę i zrównoważony rozwój. W ramach Youth Climate Lab skupiamy się na kampaniach społecznych, które inspirują do pozytywnych zmian.

💚💚💚

Musimy przewartościować nasze podejście do zwierząt i otaczającej nas przyrody i zrozumieć, że stanowimy obecnie największe zagrożenie dla tej planety i jej zwierzęcych mieszkańców. I powinniśmy zrobić to nie ze strachu o własne zdrowie lub życie, przyszłość swoich bliskich czy gatunku ludzkiego – powinniśmy to zrobić z poczucia przyzwoitości i szacunku. Nie da się uczciwie walczyć o prawa i ich egzekwowanie w kwestii sprawiedliwości społecznej i jednocześnie tolerować czy czynnie uczestniczyć w gigantycznej opresji wobec dziesiątek miliardów zwierząt pozaludzkich.
Monika Kohut – weganka, abolicjonistka zwierzęca, aktywistka, feministka. Działa aktywnie na rzecz równości wszystkich istot żyjących.

💚💚💚

Na dziś wiemy jedno, że nie ma nakazu jedzenia mięsa w Kościele, ani nie ma zakazu jego jedzenia. A miejscem, gdzie podejmujemy takie decyzje jest nasze sumienie. I wrażliwość tego sumienia mówi nam, którą opcję należy/można wybrać z licznych propozycji diet. Każdy ma prawo do swoich wyborów. Nie narzucamy go instytucjonalnie.
Od zawsze w Kościele są praktykowane posty. A klasyczny post chrześcijański to po prostu niejedzenie mięsa i w naszej tradycji chrześcijańskiej od zawsze nie jemy mięsa np. w piątki.
To pokazuje, że od wieków w naszej refleksji był, jak można powiedzieć, wyrzut sumienia, że jednak jemy zwierzęta.
O. Stanisław Jaromi OFMConv.
Wywiad pt. “Nowe przymierze z przyrodą?”

💚💚💚

“Zwróćmy również uwagę na etyczny aspekt dokarmiania. Niewiele osób jest świadomych, że pożywienie zostaje wyrzucane jako przynęta w bezpośrednim otoczeniu stanowisk strzeleckich, tak zwanych ambonek.
Głodne zwierzęta same pojawiają się na linii strzału, co czyni z aktu polowania egzekucję. Zabijanie zwierząt w pobliżu ambon ukazuje rzeczywisty obraz myśliwych i ich tak zwaną miłość do przyrody.
“Etyczne potępienie myślistwa”
Dariusz Dąbek – dr nauk humanistycznych, filozof, logik, trener mediacji,
negocjator.
💚💚💚

“Nurt ekofeminizmu, obszernie zajmujący się problemem męskiej dominacji zarówno w stosunku do kobiet, jak i środowiska naturalnego, zwrócił uwagę na patriarchalne korzenie elementów kultury myśliwskiej. Myślistwo rekreacyjne, które często prezentowane jest przez samych uczestników jako sport lub równa walka, to w istocie forma jednostronnej agresji, gwałt na przeciwniku, który nie wyraził zgody na udział w zmaganiach. W tej morderczej odsłonie biofilii myśliwy – stalker („romantyczny gwałciciel”) jest przekonany, iż jego ofiara sama sprowokowała go do ataku i ponosi winę zaswój los. Zgrzeszyła pięknem, a więc musi ponieść zasłużoną karę”.
“Etyczne potępienie myślistwa”
Dariusz Jedzok – absolwent Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Śląskiego.
💚💚💚

“Dla społeczności myśliwych całe to zło jest legitymizowane przez moralność łowiecką, która jest złą moralnością, tak jak moralność grupy przestępczej czy moralność kanibali. Społeczne hominidy jako ssaki świadome sprawstwa swojego i innych są skazane na moralność – żadna ludzka grupa nie może się utrzymać przez współdziałanie członków bez przestrzegania wzajemności i wspólnej wartości czy celu”.
“Etyczne potępienie myślistwa”
Andrzej Elżanowski – prof. dr hab. w zakresie nauk biologicznych.
💚💚💚

“Zabijanie zwierząt towarzyszyło ludzkości w toku filogenezy. Człowiek zabijał, żeby przeżyć, szczególnie w okresie lodowcowym, kiedy trudno było o pokarm roślinny. Zabijał także, czyniąc ofiary, jednakże nie było to
zabijanie dla przyjemności. Co więcej, szanse zwierzęcia i człowieka w walce były bardziej wyrównane. Już we wczesnym średniowieczu na terenie Europy myślistwo stało się mało ważnym aspektem gospodarki, a w czasach współczesnych – wyspecjalizowanych hodowli – jest wręcz zbędne.
Jednak istnieje, i to dla zupełnie innych celów”.
“Etyczne potępienie myślistwa”
Honorata Korpikiewicz – prof. dr hab. w dyscyplinie: filozofia.
💚💚💚

“Przyjąć można więc, że prawidłowe jest potoczne znaczenie słowa „myślistwo”, oznaczające pozbawienie zwierząt życia w wyniku polowań. Myślistwo rekreacyjne to natomiast myślistwo, w którym głównym – a często wręcz jedynym – celem jest patologicznie rozumiana „rekreacja” – pozbawianie zwierząt życia nie w związku z jakąś formą zagrożenia, nawet nie dla mięsa, ale przede wszystkim dla satysfakcji myśliwego. Zabijanie zwierząt
jako forma relaksu, przyjemności”.
“Etyczne potępienie myślistwa”
Tomasz Cyrol – adwokat, dr nauk prawnych.
💚💚💚

“Odwołajmy się najpierw do zasady: „Nie zabijaj” ze starotestamentowego Dekalogu, która w wersji oryginalnej zakazuje mordowania – czyli zabierania życia niewinnym – tym, którzy nic złego nam nie uczynili, tym, którzy nie mają winy w sobie i są zbyt słabi, aby bronić samych siebie.
Mój adwersarz mógłby w tym wypadku powiedzieć, że zakaz ten dotyczy wyłącznie relacji międzyludzkich. Należy zadać pytanie – dlaczego na obecnym, wysokim poziomie wiedzy neurobiologicznej i rozwiniętej świadomości moralnej musimy tak wąsko interpretować tę zasadę? Dlaczego
kategorią „niewinnych” powinniśmy nadal obejmować wyłącznie przedstawicieli gatunku Homo sapiens i nikogo więcej? Z etycznego punktu widzenia, kategoria „niewinnych” jest zakresowo szersza i wykracza poza przynależność do jednego gatunku”.
“Etyczne potępienie myślistwa” –
dr hab. Dorota Probucka, prof. UP.
💚💚💚

“Ludzie nie dostrzegają lub nie chcą dostrzegać cierpienia zwierząt hodowlanych. Nie widzą, co się dzieje ze zwierzętami hodowanymi na mięso. Jak wygląda produkcja mleka. Ja staram się im to uświadomić”.
red. TOK FM, Ewa Podolska
💚💚💚
“Termin „zwierzęta” powinien zostać porzucony w rozważaniach etycznych. Jako kategoria systematyki biologicznej jest zbyt szeroki, żeby można było go sensownie używać w kontekście etyki. Jest mi z tym określeniem coraz bardziej niewygodnie i gorączkowo zaczynam szukać sposobu, żeby go nie stosować w podobnych rozważaniach.
Dariusz Gzyra
💚💚💚
“Strzelanie dla przyjemności do zwierząt jest patologią, to powiedzmy sobie wprost. Rozumiem łowiectwo, gdy istnieją istotne pilne powody, ale tym powinni zająć się fachowcy, a nie osoby, które idą do lasu jak na zawody sportowe czy do parku rozrywki z wypasionym sprzętem do zabijania”.
O. Stanisław Jaromi OFM CONV.
💚💚💚

“Urząd rzeczniczy to istotny krok w kierunku prawnego uznania podmiotowości zwierząt. Dziś zwierzęta, które z jednej strony nie są rzeczami (jak stanowi wprost art. 1 ust. 1 Ustawy o ochronie zwierząt), a z drugiej nie mają podmiotowości prawnej, pozostają w zawieszeniu, jeśli chodzi o ich status prawny”.
mec. Karolina Kuszlewicz

🧡🧡🧡
“Rzecznik praw zwierząt czy też ogólnopolski inspektorat praw zwierząt musiałby być instytucją niezależną od Inspekcji Weterynaryjnej, od parlamentu czy rządu. Generalnie od wszelkich instytucji, które patrzą na zwierzęta nie z punktu etyczno-moralnego, tylko jako produkt, rzecz, którą się np. handluje
w celach konsumpcyjnych”.
Prezes TOZ RP Wojciech Muża
🧡🧡🧡
Oczywiście ta osoba powinna być weganinem, bo to zmienia perspektywę i podejście do zwierząt jako właśnie do produktów. Myślę, że byłoby rażącą sprzecznością, gdyby rzecznik ochrony zwierząt je konsumował”.
Szef Fundacji Viva Akcja dla Zwierząt Cezary Wyszyński

(06-2021) Drodzy Czytelnicy.
Nie będę ukrywał, ze papierową wersję naszego magazynu „Istota” spotkał dotkliwy los, związany z rozporządzeniami dotyczącymi lockdawn’u, już na samym początku pandemii Covid-19. Zupełnie świeży numer naszego pisma został wtedy, w lutym 2019 roku rozdystrybuowany do punktów sprzedaży, które zgodnie ze wskazaniem znajdowały się w centrach handlowych dużych miast. I jak pewnie pamiętacie, te punkty zostały na długi czas zamknięte. Nie będę wspominał jakie straty finansowe spowodowała ta tragiczna sytuacja. Zapewne macie tę świadomość lub się domyślacie, że zablokowało to działanie naszej redakcji. Wstrzymaliśmy produkcję kolejnych numerów z nadzieją, że sytuacja dla naszego papierowego pisma będzie bardziej łaskawa. Nie była łaskawa.

Jednakże, równolegle z uzyskaniem praw do papierowej wersji naszego pisma, uzyskaliśmy prawa wydawnicze dla cyfrowej wersji „Istota.info”. Było to, jak się dziś okazuje ratunkiem dla naszego tytułu. Pozwoliło nam to, do nia dzisiejszego publikować teksty na naszym portalu www.istota.info. Znajdowały one w wielu przypadkach Wasze uznanie, za które serdecznie Dziękujemy.

Dziś zdecydowaliśmy się rozpocząć emisję pisma w wersji cyfrowej, w dwumiesięcznym cyklu. Oczywiście nie zaprzestaniemy publikacji na naszym portalu aktualnych tekstów związanych z bieżącymi wydarzeniami.

Przedstawiamy wydanie listopadowo-grudniowe, w którym oprócz aktualności, znajdują się artykuły, które nie znalazły się w kolejnych nie wydrukowanych, papierowych wersjach Istoty.

„Istota.info” jest pismem niezależnym, nie dotowanym przez żadną partię lub organizację, a wiele działań prowadzonych na rzecz gazety jest w formie pro bono, dlatego też, jeżeli uznacie, że wypełniamy swoją misję, prosimy o wsparcie naszego pisma i pracy redakcyjnej.
Życzę miłej lektury
Janusz Bończak
– wegański redaktor naczelny.
e-mail: redakcja@istota.info

(01-2019) Drodzy Czytelnicy.
Wokół nas budzi się do życia przyroda i możemy znów cieszyć się śpiewem ptaków oraz delektować zapachem pojawiających się wśród zieleni pierwszych kwiatów. Podziwiać ich wygląd w wiosennych promieniach słońca oraz krzątające się wokół nich owady. Wiosna zaprasza całą swoją okazałością na spacer. Nie odmawiajmy jej i skorzystajmy z zaproszenia. A będąc na spacerze, proponuję wziąć do ręki pierwsze wydanie „Istoty” i dowiedzieć się, co Wam zaproponowaliśmy do przeczytania. Znajdziecie tam wiele ciekawych tekstów dotyczących nie tylko nas samych, ale całej przyrody, która potrzebuje naszej troski i mądrych decyzji, byśmy zawsze mogli się cieszyć z uroków nadchodzących kolejnych wiosen. Dołożyliśmy wielu starań, aby czytanie naszego magazynu sprawiło Wam przyjemność i by wzbudził zainteresowanie, które zaowocuje różnorakimi refleksjami dotyczącymi naszego zdrowia oraz zdrowia naszej planety. Mam nadzieję, że przyjmiecie je pozytywnie.
Bardzo dziękuję wszystkim Autorom tekstów i fotografii, które pojawiły się na naszych łamach, a Czytelnikom za czas spędzony z nami.
Tworząc to czasopismo, mamy mocne przeświadczenie, że uczestniczymy w ważnym przedsięwzięciu dotyczącym każdego z nas.
Wszystkim obchodzącym Święta Wielkanocne oraz tym, którzy nie świętują, życzę czasu na odpoczynek i radość podczas wielu aktywności na łonie natury.
Zapraszam do lektury i poznania prawdziwej istoty rzeczy oraz do kontaktu z nami.
Dwumiesięcznik będzie również dostępny poprzez sklep internetowy www.sklep.istota.info
Życzę miłej lektury
Janusz Bończak
– wegański redaktor naczelny.
e-mail: redakcja@istota.info
🍏🍏🍏

(02-2019) Drodzy Czytelnicy.
Przede wszystkim chcę Wam
serdecznie podziękować za liczne listy, w których piszecie, że pierwszy numer magazynu „Istota” przypadł Wam do gustu. Dziękuję też za wszystkie sugestie dotyczące problematyki naszego pisma, bo powstaje ono z myślą o Was i naszym wspólnym domu – Ziemi.
Bardzo jest mi miło zaprosić Was do przeczytania kolejnego numeru „Istoty”.
W aktualnym wydaniu dowiecie się: Dlaczego Ewa Podolska, dziennikarka radia TOK FM, wypiła wodę z flakonika konwalii… Co odpowiedział o. Stanisław Jaromi na sugestię, by weganizm był podstawą życia chrześcijan? Czy w życie zwierząt powinna wkroczyć teoria polityczna praw? Dokąd prowadzi 12 kroków? I jak zostać trenerem triathlonu ważąc 130 kg? Skąd zazdrość aktora Jana Nowickiego o perfumy, których receptury nie chciał zdradzić właściciel galerii Szalom Karol Kuberski? Co dotyka duszy psycholożki Michaliny Palarz-Prochal? Czy konie się starzeją i kto kocha papugi oraz czy myśliwi są potrzebni… W tematyce zdrowia dowiecie się, dlaczego Peter Pavlović, były mistrz Chorwacji we freestyle kiteboardingu, przyjechał do Krakowa. I co poleca do jedzenia kliniczna dietetyczka, wielokrotna mistrzyni MTP Polski i świata Karolina Kozela-Paszek. Dlaczego u weganki Martyny Urbańczyk pojawiają się na nosie piegi, gdy jednocześnie ma policzki czerwone od zimna… Chętnie też zdradzę Wam, gdzie w Krakowie weganie i wegetarianie czują się jak w raju! I dlaczego w Bieszczadach można być szczęśliwym…
Zapraszam do lektury i poznania prawdziwej istoty rzeczy oraz do kontaktu z nami.
Dwumiesięcznik jest również dostępny w wersji cyfrowej poprzez sklep internetowy – www.sklep.istota.info
Życzę miłej lektury
Janusz Bończak
– wegański redaktor naczelny.
e-mail: redakcja@istota.info
🍏🍏🍏

(3.2019) Drodzy Czytelnicy, na pewno spotkaliście się z bardzo popularnym, a pamiętającym zamierzchłe wieki życzeniem – „Obyś żył w ciekawych czasach”. Spoglądając wokół, możemy mieć wrażenie, że rzeczywiście to życzenie się nam spełnia. Świat się zmienia na naszych oczach. My również, posiadając coraz większą wiedzę, rozumiemy ten świat trochę lepiej, a przez to widzimy go inaczej. Dostrzegamy również, że działania każdej osoby wpływają na życie nas wszystkich na Ziemi, która jest naszym jedynym domem. I to właśnie w naszych rękach spoczywa moc sprawiająca, że to starodawne życzenie nie zmieni się w przekleństwo.
W bieżącym wydaniu przedstawiamy osoby reprezentujące wartości, które mogą nas uchronić przed przemianą ww. życzenia w przekleństwo. Sprawiając, że nasze życie ma szansę być szczęśliwsze nie tylko dla nas samych, ale również dla całej przyrody oraz zwierząt będących pod naszą opieką. O rzecznictwie na rzecz zwierząt przeczytacie w wywiadzie z prezesem TOZ-u RP Wojciechem Mużą oraz w komentarzach mec. Karoliny Kuszlewicz, adwokatki zajmującej się ich ochroną.
O patronie myśliwych – św. Hubercie napisała dr hab. prof. UP Dorota Probucka, a o eksperymentach na zwierzętach dr hab. prof. UJ Joanna Hańderek. Weganki.
Przeczytajcie również recenzję książki pt. „Osobowość na talerzu” weganina dr Marcina Urbaniaka.
Redakcja „Istoty” była obecna na kostrzyńskim „Pol’and’Rocku”, łódzkich „Igrzyskach Wolności”, krakowskim „Kundlu burym i kocurach w Dworku”, niegowickiej „Parfiadzie”, a wraz z REFA świętowaliśmy Dzień św. Franciszka. Opisujemy dla Was te wydarzenia.
O zgadze w dziale „Zdrowie” pisze Jacek Bator, a „Kulinaria” kuszą wegańskim penne razowym z pesto, bazylią i rukolą oraz w pełni roślinnymi muffinkami.
Swoimi podróżami i refleksjami dzieli się weganka Martyna Urbańczyk, pisząc o Arktyce. Zobaczycie zdjęcia Arktyki również w kadrach Dariusza Wojciechowskiego. A po buty kierujemy Was do etycznej Fairmy.
Zapraszam do lektury i poznania prawdziwej istoty rzeczy oraz do kontaktu z nami. Życzę miłej lektury.
Janusz Bończak,
– wegański redaktor naczelny.
🍏🍏🍏

(01-2020) Drodzy Czytelnicy, gdybym miał odpowiedzieć Wam na pytanie, co jest najwspanialszego w mojej pracy podczas tworzenia istotowego pisma, bez wahania odpowiedziałbym, że jest to możliwość przebywania wśród wrażliwych, na los innych, ludzi i słuchania osób, które poświęcają swój czas, a czasem całe swoje życie w trosce o otaczający nas ekosystem.

Będąc wśród tych wspaniałych osób, z łatwością przychodzi mi marzyć, że kiedyś budząc się następnego dnia, świat w którym obdarowano mnie życiem, będzie taki piękny, jakby udał się rajski plan! A my opiekując się zwierzętami, nie dajemy im powodu do strachu przed nami i nie dosięga ich nasze okrucieństwo. Doceniamy wartość i urodę całej otaczającej nas przyrody i nie betonujemy jej w każdym możliwym kawałku. Rozumiemy, że mieszkając na planecie, która jest naszym jedynym domem, wiemy, że niszcząc ją nawet w odległym dla nas zakątku, odczujemy te zniszczenia na własnej skórze.
A wiedząc, że nikt nie ma prawa nam zabronić marzyć, zapraszam do nich! I aby te marzenia były jak najwspanialsze polecam do przeczytania, przygotowane przez naszą redakcję artykuły, napisane przez cudownych i mądrych ludzi.
Rozpoczynamy bieżące wydanie wywiadem z szefem Fundacji Viva! Akcja dla Zwierząt Cezarym Wyszyńskim. Odpowiedział on na pytania związane z rzecznictwem na rzecz zwierząt. Szczególnie polecam blok tekstów opisujących problem wykluczeń, napisanych piórem dr hab. prof. UJ Joanny Hańderek oraz doktoranta Doriana Mączki i ubarwionych przepięknymi pracami artystki malarki Elżbiety Bińczak-Hańderek. O swojej dalekiej podróży do Nepalu i swoich refleksjach pisze psycholożka Michalina Palarz-Prochal.
Następnie, zapraszam na wykład dr. hab. Marcina Urbaniaka, odkrywającego w swoim tekście tajemnice tolerancji. Gratka dla studentów! Jego autorstwa jest również recenzja książki „Prawa zwierząt. Praktyczny przewodnik” autorstwa mec. Karoliny Kuszlewicz. Możecie tę pozycję kupić w naszym istotowym sklepiku. O Boskich Istotach, we wspaniałym tekście, napisała dr hab. Barbara Niedźwiedzka. Jak ona widzi nasz świat przez chrześcijański pryzmat? Przeczytajcie!
Czytajcie i marzcie. Marzenia się spełniają!
Janusz Bończak
– wegański redaktor naczelny

Może cię zainteresować: